Μπορεί οι τιµές των αγροτικών προϊόντων να πηγαίνουν καλά και να αναβάλλουν κατά κάποιο τρόπο την κατάρρευση των ευπαθών αγροτικών εκµεταλλεύσεων προηγούµενης γενιάς, όµως αυτό δεν δικαιολογεί την αδράνεια που επιδεικνύουν γύρω από τα αγροτικά θέµατα, τόσο οι υπεύθυνες αρχές όσο και οι ίδιοι οι αγρότες.
Άλλωστε, οι ίδιες οι συνθήκες στη διεθνή αγορά αγροτικών εµπορευµάτων υπαγορεύουν επιφυλακή και συστράτευση όλων των συντελεστών του αγροτικού χώρου σε µια διαδικασία επαναπροσδιορισµού των αναγκών και επανεκκίνησης της ελληνικής γεωργίας σε υγιή και σύγχρονη βάση.
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι η ελληνική γεωργία έχει µπροστά της µια πρώτης τάξεως ευκαιρία ανασυγκρότησης η οποία, όχι µόνο θα της επιτρέψει να συγκρατήσει ένα σηµαντικό µέρος του υπάρχοντος δυναµικού αλλά και να ενσωµατώσει σταδιακά ένα ευρύ πλέγµα νέων τεχνολογικών που θα της επιτρέψουν να βγει µπροστά και µε ανταγωνιστικό πλεονέκτηµα διεθνώς. Προφανώς και δεν θα µπορούσε να γίνει αυτό σε όλες τις περιοχές και σε όλα τα προϊόντα. Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές από τις σελίδες της Agrenda, απαιτείται µια εκ νέου οριοθέτηση η οποία, αφενός θα κατευθύνει ανάλογα τους επαγγελµατίες της αγροτικής παραγωγής σε κάθε περιοχή, αφετέρου θα προσανατολίζει ανάλογα τους διαθέσιµους κοινοτικούς πόρους και τα προγράµµατα που έχει στη διάθεσή της η κεντρική διοίκηση. Βεβαίως µια τέτοια συστηµατική προσπάθεια απαιτεί µεταρρυθµιστικό πνεύµα και διάθεση συνεργασίας απ’ όλους τους εµπλεκόµενους. Είναι στενάχωρο το γεγονός ότι στις διαδοχικές συναντήσεις που γίνονται αυτές τις µέρες ανάµεσα στην νεόφερτη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και τους λεγόµενους εκπροσώπους του αγροτικού κόσµου, δεν έχει γίνει καµιά νύξη για τις µεγάλες αλλαγές και τον επανασχεδιασµό που έχει ανάγκη η γεωργία.
Οι περισσότερες συζητήσεις αλλά και τα γραπτά υποµνήµατα που υποβάλλονται στην πολιτική ηγεσία περιστρέφονται στα µικρά και µίζερα πολλές φορές θέµατα της επικαιρότητας. Στις αποζηµιώσεις που καθιστούν αναγκαίες οι δύσκολες καιρικές συνθήκες σε κάποιες περιοχές, η καλύτερη διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων και των διαρθρωτικών προγραµµάτων της ΚΑΠ, η ρύθµιση παλιών και νέων χρεών συνεταιριστικών οργανώσεων και µεµονωµένων αγροτών.
Εδώ και δεκαετίες, ο αγροτικός τοµέας στη χώρα µας ακολουθεί επίµονα έναν φαύλο κύκλο δηµιουργίας οφειλών και ρύθµισης οφειλών, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται πραγµατικά για την αναζήτηση ενός ενάρετου κύκλου που θα δώσει το δικαίωµα στη µεγάλη πλειοψηφία (όχι µόνο σε λίγους) των συντελεστών του αγροτικού χώρου να οργανωθεί σε επαγγελµατική βάση, να εξετάσει µε ευρύτητα τη συµµετοχή του στο παραγωγικό γίγνεσθαι, να αναζητήσει λύσεις που βελτιώνουν πραγµατικά τη θέση τους στον διεθνή ανταγωνισµό.
Βολεύει…ένα ανίσχυρο «κοπάδι» ψηφοφόρων
∆ιαχρονικά ζητούµενο, η αναζήτηση ενός ενάρετου κύκλου που θα δώσει την ευκαιρία στους συντελεστές του αγροτικού κλάδου να οργανωθούν
σε επαγγελµατική βάση. Κάτι τέτοιο έχει βέβαια ως προϋπόθεση, µια οργανωµένη πολιτεία η οποία δεν
θα βλέπει τους αγρότες µόνο στα «κοπάδι ψηφοφόρων» το οποίο,
όσο πιο πολλά προβλήµατα έχει τόσο πιο πολύ πέφτει στην αγκαλιά των πολιτευτών και των κοµµάτων, όσο πιο ανίσχυρο και χωρίς γνήσια εκπροσώπηση παρουσιάζεται, τόσο ευκολότερα κουµαντάρεται από ένα κράτος παλαιάς κοπής, ανίκανο να διαχειρισθεί τους φυσικούς του πόρους και να διευκολύνει πραγµατικά την παραγωγική προσπάθεια, ακόµα και του πιο
µικρού δραστήριου αγρότη, στο πιο αποµακρυσµένο χωριό της χώρας.
Πηγή: www.agronews.gr
